MICROFOON VAN DE MAAND JUNI 2019

Dit enorm zware Art Deco beest (195 x 91 x 55 mm / 2,75 Kg zonder beugel) was Philips tweede bandmicrofoon ontwerp.

Hij kwam uit rond 1938 en was het vlaggenschip, volgens Philips: "de reproductiekwaliteit en gevoeligheid van de Philips-microfoons zijn zodanig dat ze met name geschikt zijn voor gevallen waarin de meest veeleisende vereisten noodzakelijk zijn, zoals in moderne radio- en geluidsfilmstudio's.

Voor deze toepassing is het richteffect van de bandmicrofoons (gevoeligheid volgens een richtingskromme in de vorm van 8, gevoeligheid zijwaarts praktisch = 0) het meest gunstig. Deze kwaliteit maakt het mogelijk om de microfoon in de meest gunstige positie te plaatsen voor het opnemen van het geluid, wat betekent dat de storende omgevingsruis niet wordt gereproduceerd door de microfoon of, in elk geval, zeer zwak.

Het richteffect van de Philips-microfoons is absoluut identiek voor alle frequenties tussen 50 en 8000 p / s; voor hogere frequenties zijn de verschillen zo klein dat ze niet waarneembaar zijn.

Het trillende deel, het bandje, wordt met heel speciale zorg uitgevoerd en geassembleerd, wat zorgt voor een uniforme gevoeligheid over het hele bereik van de frequenties, met andere woorden: men slaagde erin om een absoluut natuurlijke reproductie te realiseren, zonder de noodzaak van een voorversterker die de frequentiecurve corrigeert."

Zoals de meeste bandmicrofoons was hij alleen voor gebruik binnen, omdat de bandjes zelf te kwetsbaar waren voor gebruik buitenshuis.

Philips was altijd heel 'creatief' met zijn patenten en zo vond hij manieren om ontwerpen van andere bedrijven te gebruiken, met kleine 'verbeteringen'. In dit geval het gebruik van hun eigen magneetmateriaal en een elastische ophanging (een stuk rubber - zie zwart-witfoto) tussen het bovenste en onderste deel van de binnenkant om contactgeluiden te verminderen.

De metalen cover is waarschijnlijk geïnspireerd op de ontwerpen van Raymond Loewy, die vaak kwam met gestroomlijnde vormen voor logge apparaten. Helaas resoneert hierdoor het opgenomen geluid hoorbaar. Philips' opvolger, de 9559 (microfoon van de maand september 2016) had een veel transparantere behuizing die het geluid niet kleurde.

De microfoon was verkrijgbaar in verschillende versies: de standaardversie 9522/00 met 500 & 10000 ohm-output en de 9522/17 voor 50/200 ohm en de tafelversies (zonder knoppen en beugel) 9522/03 en 9522/23. Vreemd genoeg is het nummer op mijn 9522 9522/29. Rond 1946 eindigde de productie.

Veel meer modellen zijn te vinden in mijn boek Witnesses of Words. Meer informatie daarover is te vinden op: www.witnessesofwords.com